5 goede en 5 slechte dingen aan NFS: Heat (review)

Geschreven door

Bram

Gecontroleerd door

Apparata Gokexperts

Bijgewerkt op

12 november 2019

×

Er is een nieuwe Need for Speed. En men pakt uit met dit 25-jarige bestaan van de reeks.

Dit jaar is het 25 jaar geleden dat de eerste Need for Speed het licht zag. Een arcade racer die generaties heeft vermaakt op de console en computer. Met NFS: Heat liggen de verwachtingen hoog. De vraag is of EA en ontwikkelaar Ghost Games dit hebben weten waar te maken. De laatste delen uit de franchise waren immers niet al te best.

In deze review pakken we vijf goede en vijf slechte punten van Need for Speed: Heat. De racegame is erg vermakelijk, maar kent ook een aantal minpunten waar je rekening mee moet houden mocht je de game overwegen. We beginnen met de goede punten:

1. Grote open wereld vol dynamiek
Need For Speed: Heat speelt zich af in Palm City. Het is een afspiegeling van de kleurrijke stad Miami in Florida. Ondanks de fictieve naam begeef je je wel degelijk in de Verenigde Staten van Amerika, want in de game spreekt één van de personages over Aspen. De beroemde wintersportbestemming in de Amerikaanse staat Colorado. Ook is de Amerikaanse vlag in de map te zien.

Palm City gaat verder dan een interpretatie op Miami. Hoe de map in elkaar steekt en hoe het centrum is weergegeven komt aardig overheen met de werkelijkheid (Miami). Juist in de omgeving buiten downtown is gekozen voor wat meer fantasie. Zo kun je de heuvels in met Tokyo Drift-achtige bochten en is er, naar goede Need for Speed traditie, een havengebied om in los te gaan.

De wereld kent een dag- en nacht modus. Overdag hangt er een Need for Speed: Pro Street sfeertje en ’s nachts doet de game denken aan Underground, Most Wanted en Carbon. Het voelt wat dat betreft alsof de makers inderdaad 25 jaar Need For Speed in een blender hebben gegooid met Heat als resultaat. Vooral ’s nachts is Palm City erg mooi met zijn neonlichten en fantastische uitzichten. Hoewel de wereld dynamisch is moet je geen levende wereld verwachten. Het kan verrassend leeg zijn met minimaal verkeer. Het voordeel is wel dat je dan met hoge snelheid van A naar B kunt gaan. In deze open wereld moet je namelijk zelf naar de races of missies rijden vanaf je garage (safehouse).

Die dag- en nachtmodus wisselen elkaar op een natuurlijke wijze af, je hebt ze namelijk beide nodig. ’s nachts verdien je REP (reputatie). Overdag Bank (geld). Geld heb je nodig om auto’s te kunnen kopen, REP heb je nodig om te kunnen levelen en om nieuwe missies en auto’s te ontgrendelen.

2. Veel soorten auto’s
Je kunt als autoliefhebber je lol op in NFS: Heat. Er zijn tientallen auto’s in de game gepropt met veel diversiteit. JDM-spul, pickups, snelle SUV’s, klassiekers, supercars én hypercars. Je kunt de auto’s naar eigen smaak tunen. Zowel cosmetisch als motorisch. Van een Range Rover Sport SVR kun je bijvoorbeeld en echte offroader maken voor races op onverharde wegen, terwijl een Nissan 350Z omgetoverd kan worden tot een driftwapen.

Je hoeft geen realistisch beeld in je achterhoofd te houden. In principe kan elke auto gemaakt worden zoals jij het wil. Een Mercedes-AMG C63 S Coupé ombouwen tot een off-road racer is dus mogelijk, al voelt dat voor de wat realistische gamer misschien wat vreemd.

3. Het echte Need for Speed-gevoel
Na een zware dag op het werk of op school je console of PC aanslingeren en Need for Speed opstarten. Misschien heb je daar wel goede jeugdherinneringen aan. NFS: Heat heeft ook deze vibe om zich heen hangen. De game is erg toegankelijk: je kunt de moeilijkheidsgraad zelf bepalen. Heb je zin in een uitdaging dan ga je op Hard racen, ben je meer een layback persoon dan is Easy ook prima. De moeilijkheidsgraad kan altijd in-game gewijzigd worden, net waar je zelf zin in hebt.

Het echte Need for Speed-gevoel komt ook terug in de racestijl. Met meer dan 200 km/u de auto door een bocht driften of enorme obstakels raken en gewoon door kunnen rijden. In een arcadewereld moet dit kunnen en dat kan beter dan ooit in Heat. Muurtjes, grote bomen, lantaarnpalen. Je kunt het allemaal omver rijden zonder dat de snelheid extreem uit je wagen wordt gehaald. Dit neemt een stukje frustratie weg uit vorige delen. Ergens blijven haken en daardoor je race vergallen is er eigenlijk niet meer bij. Ook is de muziek goed uitgekozen en een genot om naar te luisteren.

4. Er is (voor een deel) geluisterd naar de feedback
Een groot minpunt van het laatste deel waren onder meer de lootboxes. Die zijn er niet meer in NFS: Heat. Alle upgrades moet je verdienen door zelf te rijden. EA heeft ook te kennen gegeven dat deze er niet gaan komen. Je zult dus moeten racen voor je upgrades. Zoals het heurt. Ook kun je weer handmatig schakelen. Wel zo fijn voor de gamer die liever zelf dingen in de hand heeft. Er zijn wel beperkingen. Later meer hierover.

5. Veel te doen, maar..
Ghost Games heeft de map van Heat volgepropt met content. Van races tot opdrachten die je moet doen. Er is daadwerkelijk motivatie om al opdrachten uit te voeren. Je kunt er namelijk auto’s mee ontgrendelen die je niet met geld kunt kopen. De gebombardeerde map met content heeft wel een nadeel. En dat brengt ons bij de minpunten.

1. Die vele content kan repetitief aanvoelen
Als het nieuwe er af is voelt Need for Speed: Heat een beetje.. saai. De races lijken erg op elkaar, net als de circuits waar je op aan het rijden bent. Bovendien voelen die opdrachten die je moet uitvoeren eerder als strafwerk dan als een leuke extra. Zeker omdat het er zoveel zijn. EA is daar overigens niet de enige in. Ubisoft heeft er met de laatste Assassins Creed-delen ook een handje vol van. De kans is groot dat Heat na het uitspelen gauw in de in de kast verdwijnt om te verstoffen. Als EA post-launch met toffe content gaat komen en relevant weet te blijven is Heat wél een reden om te blijven spelen.

2. Politie moet een betere balans krijgen
Op dit moment zijn de achtervolgingen tamelijk voorspelbaar. Op Heat 1 en Heat 2 kun je zonder al te veel moeite aan de politie ontsnappen. Er is echter een groot keerpunt vanaf Heat 3. Dan kun je zomaar binnen no-time de sjaak zijn. Dat voelt wat raar, alsof er na heat 2 een enorme knop omgaat. Een betere balans zou fijn zijn. Een toekomstige update zou dit euvel kunnen verhelpen.

3. Het verhaal is oninteressant
Een Need for Speed-game speel je niet voor het verhaal en dat is bij dit deel niet anders. De cutscènes kun je gelukkig skippen, want zo interessant zijn ze niet. Jij bent een (straat)racer en corrupte politie zorgt voor oneerlijke toestanden in Palm City. Het verhaal is al honderd keer gedaan, dus verwacht hier geen hoogstandjes.

4. Besturing niet in te stellen
Op dit moment is het niet mogelijk om de besturing in te stellen. Op de PlayStation 4 moet je bijvoorbeeld gas geven met R2. Wil je dat veranderen naar de X, dan is dat niet mogelijk. Waarom Ghost Games hiervoor heeft gekozen is onduidelijk. Het is daarnaast niet mogelijk om een stuurtje aan te sluiten.

5. Korte story
Hoewel je door de vele races en opdrachten in het spel uren aan content hebt, is de story tamelijk kort. Er zijn vier hoofdstukken. Need for Speed: Heat is daardoor in een regenachtig weekend uit te spelen als je flink wat uurtjes maakt. Ik had dan ook een “huh, nu al?” toen de single player klaar was.

Conclusie
Need for Speed: Heat voelt als thuiskomen als je een echte NFS-fan bent. Het spel heeft echter een aantal nadelen die invloed hebben op het speelplezier. Met de koude en natte maanden buiten haal je met NFS: Heat een leuke racer in huis om je uren mee te vermaken. Je gaat er echter geen weken mee zoet zijn, daarvoor voelt de game net wat te repetitief

Need for Speed: Heat is verkrijgbaar voor PC (Microsoft Windows), PlayStation 4 en Xbox One.

Meer reviews? Klik hier.

[gv data=”04KPiGmC7Lc”][/gv]