Microplastics verstoren longen en bloed

Geschreven door

Moby

Gecontroleerd door

Moises

Bijgewerkt op

2 november 2022

[addtoany] ×

De vervelendste soort plastic is de soort, die je niet kan zien: microplastics en nanoplastics. Deze laatste stukjes plastic kunnen zelfs lichaamscellen binnendringen met vervelende gevolgen.

Wat zijn microplastics?

Over het algemeen worden stukjes plastic van een micrometer tot 5 mm tot microplastics gerekend. Van plastic voorwerpen schilferen voortdurend microscopisch kleine stukjes plastic af. Ook zwerfafval dat in bijvoorbeeld de oceaan terecht komt breekt in steeds kleinere stukjes plastic.

Dit zorgt ervoor dat wij worden ondergesneeuwd door steeds meer microplastic. Dat heeft vervelende gevolgen, want deze stukjes kunnen zo klein worden dat ze zelfs lichaamscellen kunnen binnendringen. En daar uit onderzoek blijkt heeft dat nogal vervelende gevolgen voor lichaamscellen.

Hoeveel microplastics zijn er in onze omgeving?

We worden omringd door plastic en onherroepelijk komen er daarom steeds meer en meer microplastics vrij. En ze duiken op steeds meer plaatsen op, waar we ze niet willen zien zoals in de longen van operatiepatiënten.

Ook in bloed doken de deeltjes op. Een nare verrassing, want dat betekent dus dat de deeltjes ons lichaam kunnen binnendringen. Naar schatting krijgen wij zeker 500 deeltjes per dag naar binnen of, anders uitgedrukt, 5 g per week.

Nanoplastics

Nanoplastics zijn plasticdeeltjes met een grootte van een nanometer tot 1 micrometer. Veel kleiner dan microplastics dus. Deze grootte betekent dat zij lichaamscellen kunnen binnendringen. Onze lichaamscellen zijn omringd met een vetlaagje, waar een vetachtige (apolaire) plastic makkelijk in kan dringen. Pas nu wordt er onderzoek gedaan naar de gevolgen voor onze gezondheid.

In vissen bleken de nanoplastics tot dingen als hersenschade te leiden. Ze hopen zich namelijk op in het brein. Ook elders in het lichaam van de vis werd schade aangericht, aldus het gerenommeerde wetenschappelijke blad Nature. De onderzoekers vermoeden dat dat ook bij mensen het geval kan zijn. Biochemisch gezien verschillen wij namelijk niet heel erg veel van vissen.

Hoe zorg je dat je geen micro- en nanoplastics binnenkrijgt?

Kortom, best wel akelig spul dus. Het is bijna onmogelijk om te voorkomen dat je microplastics en nanoplastics binnenkrijgt. Dit, omdat deze deeltjes overal ter wereld, zelfs op Antarctica zijn aangetroffen. Het is wel mogelijk om de blootstelling flink te verminderen.

Dat doe je door alleen kleren van plantaardige vezels te dragen, plastic flessen en plastic verpakkingen te vermijden. Daar doe je overigens ook de rest van de aarde een enorm plezier mee.