Reviewoverzicht: CoD WWII ‘vast is oninteressante sleur’

Geschreven door

Franke Koornneef

Gecontroleerd door

Bram

Bijgewerkt op

7 november 2017

[addtoany] ×

De nieuwste Call of Duty is meer van hetzelfde en maakt weinig indruk op reviewers.

De Call of Duty-serie kwam in 2003 de levens van vele gamers binnen met een verhalende, cinematische shooter die zich afspeelde in de Tweede Wereldoorlog. De beginjaren van de franchise waren groots, succesvol en prachtig. Na Modern Warfare (2, afhankelijk van je voorkeuren) leek het daarentegen snel bergafwaarts te gaan. Niet kwa sales hoor, maar kwa kwaliteit. De vraag resteert: Maakt de franchise een goede afbuiging door terug te gaan naar hun roots?

Telegraph UK
Call of Duty: WWII is een van de meest uitgebreide games in de serie, wat direct al dan niet een plus- of een minpunt is. De speler heeft immers veel te doen met de singleplayer, multiplayer en zombie-modus. Is dat te veel van het goede? “[CoD: WWII] is een uitgebreid ijsje; Drie verschillende smaken bij elkaar gepropt tot een enkele traktatie. Ze zijn daarentegen niet altijd aanvullend voor elkaar.”

[gv data=”a9ITIaKzG3A”][/gv]

De Telegraph hekelt het verschil in toon van de game (gekke, extreme personages en over-de-top actie) en de daadwerkelijke materie (de Holocaust en de Tweede Wereldoorlog). “Hoe dan ook, tussen momenten van geweldigheid en de ietwat magere zombiemodus haalt de game een hoog standaard. Hoewel het grotendeels uit oude ideeën bestaat die we al lang gezien hebben, weet CoD: WWII een aantal van die ideeën zich eigen te maken.”

En uiteindelijk komt de reviewer nog met een goed advies voor de franchise en een smakelijk woordgrapje tegelijk: “De afnemende populariteit van de serie is een moeilijke situatie voor de uitgever (Activision, red.); CoD: WWII bewijst dat een ‘Sledgehammer’ (de naam van de ontwikkelaar en een ‘moker’, red.) wellicht het juiste gereedschap is om dat probleem om te lossen.”

Polygon (7/10)
Polygon prijst de nieuwe (en enige) toevoeging aan de nieuwste Call of Duty-game. De War-gamemodus is een multiplayer-modus waarin grootschalige gevechten en meerdere objectives een rol spelen. “In tegenstelling tot de gewone multiplayer – waar nieuwe spelers overweldigd worden door mensen met meer ervaring – kun je in ‘War’ lekker in veiligheid snipen terwijl een ervaren held de objectives probeert te vervullen. (…) War is een briljante toevoeging en ik hoop dat dit een blijvende modus in de serie wordt.”

Dat neemt niet weg dat CoD: WWII grote problemen heeft met de steeds weer herhalende formule. “Door de setting te veranderen zien we des te beter dat er nauwelijks iets veranderd is. En dat is het onderliggende probleem van Call of Duty: WWII en de franchise in het algemeen. Er heerst deze specifieke angst dat het veranderen van de formule te riskant is voor zo’n gigantische franchise, waardoor Call of Duty in een oninteressante sleur blijft steken. ‘Been there, done that’.”

[gv data=”3dvJxuBgoIc”][/gv]

Harde woorden van Polygon, maar daar houdt het niet op! “Door de periode te veranderen wordt schrijnend duidelijk dat er nauwelijks iets is veranderd in de franchise sinds de totale ommekeer van Call of Duty 4 (van singleplayer, verhalend, naar multiplayer, competitief, red.). Voor degenen die van de serie houden is het fijn dat er jaarlijks een portie entertainment uitkomt. Voor mensen die zoeken naar de volgende generatie shooters, kan Call of Duty dat simpelweg niet meer leveren.”

The Guardian
Een van mijn grootste problemen met de franchise (sinds Modern Warfare) is de manier waarop Call of Duty de speler behandelt: Als een veertienjarig autistisch jongetje met concentratieproblemen. Iedere stap die je zet, iedere kill die je maakt en iedere actie die je ondergaat lijkt beloond te moeten worden. En het is werkelijk zo: Een gemiddelde CoD-speler zal een game saai vinden als hij niet voor iedere actie een nieuwe skin, wapen of attachment verdient.

The Guardian verwoordt dit probleem met de welbekende multiplayer-formule wat eleganter: “Iedereen weet dat deze modus werkt en de basale sensatie van het neerschieten van een andere speler met de bijbehorende feedback van de game kan niet onderschat worden. Het kan daarentegen wel overschat worden: Er heerst een belachelijke tendens om de speler te belonen; Een succesvol schot wordt doorgaans beloond met zo’n 5 à 10 medailles.” En vergeet de skins, attachments, wapens en achievements niet!

Het beste aan de game is volgens The Guardian (en vermoedelijk een hoop fans) toch wel de zombie-modus: “Deze co-op wave shooter bevat ingewikkelde omgevingen die je met vlagen kunt ontgrendelen maar met een verrassende hoeveelheid strategie moet oplossen. Deze modus is vele malen intenser dan de camapgne. Het is absurd, maar het werkt en is bovendien een stuk gepolijster dan het merendeel van de andere aspecten van de game.”

[gv data=”CSYUQDRTQ6s”][/gv]

Conclusie
Het is niet makkelijk om een van de grootste game-franchises op aarde te zijn. Ja, je harkt gemakkelijk jaarlijks miljarden binnen en de titels verkopen zichzelf praktisch, maar aan de andere kant heb je nauwelijks de ruimte voor creativiteit, laat staan een iets langere ontwikkelingsperiode. Mensen vergeten namelijk nogal snel dat Call of Duty tegenwoordig bijna lopendebandwerk is. Slechts een handjevol studio’s kan dergelijke grote games binnen 1 à 2 jaar uitbrengen, maar dat is geen compliment.

Het eindresultaat is wellicht zo wisselvallig als de mening van de gamers zelf: Een solide shooter die (gelukkig) weer naar de Tweede Wereldoorlog grijpt, maar klaarblijkelijk nauwelijks naar de fans heeft geluisterd wat betreft alle andere aspecten van de game. Ja, de zombie-modus is weer als vanouds tof en lekker rondrennen en schieten in de single- en multiplayer is een feestje. Dat neemt niet weg dat wij behoefte hebben aan wat verfrissende ideeën. Kijk maar eens naar Battlefield 1, Activision. Nee, goed kijken en niet slechts een historische setting aannemen en denken dat je uniek bent.

Bij Apparata hebben we al heel wat aandacht aan de nieuwste Call of Duty besteed. Lees hier bijvoorbeeld over het gebrek aan een heel belangrijk symbool in de game. Ook kun je hier checken wat onze Ruben van de multiplayer van CoD: WWII vond. En ondanks de relatief magere reviews van de game lijkt de verkoop nog steeds niet tegen te vallen. Hier vind je de eerste cijfers rondom de verkoop van de game.