Schimmelcomputer ontwikkeld in Engeland

Geschreven door

Moises van der Vlis

Gecontroleerd door

Geoff

Bijgewerkt op

23 april 2023

[addtoany] ×

Een opmerkelijk Engels lab doet onderzoek naar het gebruik van schimmels als middel om berekeningen mee uit te voeren. Heeft de schimmelcomputer toekomst?

Een opmerkelijk lab

Waarschijnlijk zal je een excentriek lab als dit alleen in Engeland kunnen vinden. Het Unconventional Computing Laboratory van de University of the West of England,in het Engelse Bristol, ziet er op het eerste gezicht doodnormaal uit. Totdat je de computers wat van dichterbij bekijkt. Want enkele zijn begroeid met allerlei soorten schimmels, waaronder die van bekende paddenstoelen als de oesterzwam. De schimmels vormen een onlosmakelijk onderdeel van de computer. Zo nemen ze taken op zich zoals het opslaan van informatie en ontvangen, geleiden en verzenden van elektrische signalen.

De werkwijze van de onderzoekers is simpel. Ze nemen een bakje met houtsnippers of een ander substraat, voeding dus voor de schimmel, en enten die met stukjes zwamvlok. Die groeien uit en doorwoekeren het substraat. Op dat punt begint het onderzoek en plaatsen de onderzoekers elektroden. De schimmelcomputer in rudimentaire vorm is actief.

Schimmelcomputer en het “wood wide web”

Al langer zijn er theorieën bekend over schimmels als de verbindingskabels van een biologisch internet, het “wood wide web”. Inderdaad vertoont mycelium elektrisch gedrag dat wel wat weg heeft van een netwerk van hersencellen. Zo komen er net als in neuronen ‘spikes’, korte pieken van elektrische spanning, voor en kan het mycelium deze pieken doorgeven. Vanzelfsprekend is deze computer veel trager dan de computers waar we nu mee werken. Voordeel is dan wel weer dat de computer zeer energiezuinig is.

Schimmelcomputer nog in verkennende fase

Tot nu toe hebben ze gewerkt met een soort oesterzwam (Pleurotus djamor), het (lichtgevende) spookzwammetje (Omphalotus nidiformis), harslakzwam (Ganoderma resinaceum), fluweelpootje (Flammulina velutipes), het waaiertje (Schizophyllum commune) en de rupsendoder (Cordyceps militari).

Op dit moment is het werk van het lab nog in de verkennende fase. Van genoemde verschillende, sterk van elkaar afwijkende, schimmelsoorten wordt getest in hoeverre ze geschikt zijn voor rekenwerk en logische operaties, en hoe ze zich gedragen als onderdeel van een circuit.

Wat kan je er mee?

De interessantste toepassing lijkt voorlopig te zijn om het “world wood web” af te tappen en uit te lezen. In het project Fungal Architectures verkent het lab de mogelijkheden om een schimmel te gebruiken als de domoticacomputer van een gebouw. Dit zou veel robuuster zijn dan elektronische apparatuur. Over EMP hoef je je geen zorgen te maken met een schimmel. Of dit allemaal gaat lukken is uiteraard de vraag. Maar het onderzoeksidee is erg origineel en kan waarschijnlijk veel nieuwe inzichten en ontdekkingen opleveren.