Star Wars: Rise of Skywalker – 3 grootste toppers en missers

Geschreven door

Franke Koornneef

Gecontroleerd door

Bram

Bijgewerkt op

24 december 2019

[addtoany] ×

Hoe is de laatste film in de gigantisch Skywalker-saga?

De feestdagen zijn begonnen en dat bekent al jaren hetzelfde: er is een nieuwe Star Wars uit. Yours truly is een gigantische Star Wars-fanaat en ik werd nog net niet fysiek ziek van de vorige hoofdfilm, The Last Jedi. Dan resteert er vandaag nog één vraag: kan Rise of Skywalker, de laatste film uit de Skywalker 3xtrilogie, het gigantische verhaal bevredigend afsluiten? Daar kunnen we volmondig ‘mmmwwjaa’ op antwoorden.

Uiteraard bevat dit artikel wat minimale spoilers voor Rise of Skywalker. De referenties zijn vaag gehouden zodat niet heel de film verpest wordt, maar wil je 100% blanco Rise of Skywalker checken, dan zou ik dit artikel voor later bewaren.

[gv data=”3n1T3HxHd7Y”][/gv]

Toppers
Rise of Skywalker werd geregisseerd door The Force Awakens-regisseur J.J. Abrams en dat was te zien en te voelen. De laatste grote Star Wars-film rondom de familie Skywalker is weer als de eerste; vernieuwend maar respectvol tegenover alles wat hiervoor kwam.

• Puike CGI
  Laten we daarbij redelijk voor de hand liggend beginnen. Rise of Skywalker bevat geweldige CGI. Nu is dat van een miljardenbedrijf als Disney wel te verwachten, maar onderschat niet hoe groot het verschil tussen prima CGI en briljante CGI is. Er zitten shots in deze film die je niet vaak tegen komt in blockbusters.

Zo brengt Rise of Skywalker de twee grootste vloten ooit in een Star Wars-film gezien tot leven. Daarbij helpt de cinematografie tevens om alles ‘echt’ te laten lijken. Ook de gigantische veldslag óp een Star Destroyer is een goed voorbeeld van hoe Abrams echt en CGI perfect weet te mixen.

• Briljante nieuwe Force-toepassingen
  Ook de creativiteit bij de schrijvers zit in deze film echt heel erg goed. Ik kom er zo nog op terug; het verhaal is niet baanbrekend, maar de schrijvers hebben wel een unieke manier gevonden om the Force in beeld te brengen.

  In The Last Jedi waren er meerdere momenten waarop er belachelijke dingen met the Force gedaan werden. Hier zijn het logische handelingen; het tegenhouden van een ruimteschip, het manipuleren van gedachten en (ook al was dat een beetje over de top) het Force-healen! Rey kan door middel van haar krachten dodelijke wonden genezen. Oh, en door de connectie tussen Rey en Kylo (die in The Last Jedi werd geïntroduceerd) kunnen ze zelfs objecten Force-teleporteren. Héél bad ass.

• Godzijdank geen The Last Jedi 2.0
  En mocht het nog niet duidelijk zijn, dit is geen flauwe comedy met over de top momenten zoals The Last Jedi dat wel was. Rise of Skywalker pakt dingen uit zijn voorganger die goed waren, maar vult ook een heleboel dingen in. Dat wordt in sommige reviews als een kritiekpunt van de film gezien.

  Maar de waarheid (althans, mijn waarheid) is dat Abrams ontzettend veel gaten moest invullen die Rian Johnson met de vorige film heeft achtergelaten. Denk aan Rey’s ouders, de herkomst van Snoke, de connectie tussen Rey en Kylo. Deze film vult al die dingen in en speelt met nieuwe concepten, zonder belachelijk of over de top te zijn. De film combineert dus de beste aspecten van The Last Jedi, maar laat vooral een groot deel van de onzin uit die film achterwege.

  Ook mag nog gezegd worden dat eigenlijk alle grote verhaallijnen netjes afgesloten worden en liefhebbers zullen hier en daar misschien zelfs een traantje weg moeten pinken.

[gv data=”8Qn_spdM5Zg”][/gv]

Missers
Maar het moge duidelijk zijn, de film is zeker niet perfect. Als liefhebber van Abrams’ werk geef ik de schuld in de meeste gevallen aan Disney en voorganger Rian Johnson. Wiens schuld het ook is, de missers moeten ook benoemd worden.

• Geen verrassingen
  En de belangrijkste misser gaat hand in hand met het vorige pluspunt. Hoewel The Last Jedi een hoopje misère was, deed het wel allerlei verrassende dingen. Rise of Skywalker is in veel opzichten een hele voorspelbare film. Zeker als Star Wars-fanaat zul je grote momenten gemakkelijk aan zien komen en zo niet, dan nog zul je niet uit je stoel geblazen worden.

  Overigens verkies ik altijd een traditionele Star Wars-film over een experimenteel rommeltje, maar het kan als jammer worden ervaren dat weinig momenten écht als een shock komen.

• Te hoog tempo
  En dat komt deels door het feit dat de film zo rap gaat, dat er geen momenten overblijven om iets te voelen. Vooral de eerste paar scènes lieten mij hardop lachen vanwege alle expositie en nonsense die erbij wordt gehaald. Abrams probeert zo snel mogelijk aan het geheel te beginnen maar dat weerhoudt de kijker er regelmatig van om even stil te staan bij wat er zojuist gebeurde.

  Hier geef ik Disney dan ook de schuld, want eigenlijk alle scènes uit de eerste driekwart van de film die een beetje gewicht hadden, werden net als in The Last Jedi met humor afgekapt. Komt dat bekend voor? Dan heb je vast een keer een Marvel-film gezien; daar dringen Disney en Marvel ook altijd geforceerde humor door. Wat mij betreft is Rise of Skywalker lang niet zo erg en indringend als in die film (en ook nog eens veel grappiger), maar desalniettemin is dat zonde.

• Geen wow-scènes
  Tot slot mist er in Rise of Skywalker nog één ding: een wow-scène. In de voorganger is dat natuurlijk die vechtscène in de troonzaal. Geweldig gechoreografeerd en prachtig in beeld gebracht. Rise of Skywalker heeft niet echt zo’n scène. Er zijn wat interessante gevechten, maar het is niet alsof ik nog een keer naar de bios zou gaan om specifiek één scène te herkijken.

  Vergelijk dat bijvoorbeeld met Revenge of the Sith, de afsluiter van de prequel-trilogie. Het laatste gevecht is bombastisch en spectaculair. Dat miste hier een beetje.

Dus, wat vond jij? Topper of misser? Waardige afsluiter van een epische saga of liep het met een sisser af?

Foto @Disney