Wonder Woman: dit is wat critici ervan vinden

Geschreven door

Franke Koornneef

Gecontroleerd door

Bram

Bijgewerkt op

4 juni 2017

[addtoany] ×

Wonder Woman blijkt toch niet zo wonderbaarlijk?

Wonder Woman, vertolkt door Gal Gadot, lijkt de eerste goede in een reeks verschrikkelijke DC Extended Cinematic Universe-films te zijn. Na Suicide Squad, Batman v Superman en Man of Steel lijkt de film over een vrouwelijke superheld eindelijk structureel solide genoeg te zijn om positieve recensies te verkrijgen. Een gedetailleerde analyse onthult daarentegen een aantal problemen.

Dat terwijl er veel verwachtingen aan Wonder Woman’s presence hingen. Het zou de crap-streak van DC moeten doorbreken, een iconisch vrouwelijk personage moeten worden en eindelijk moderne feministische waarden moeten weerspiegelen. Behoorlijk veel druk voor een simpele superheld origin-film. Hier een greep uit een waslijst aan Wonder Woman-reviews.

[gv data=”VSB4wGIdDwo”][/gv]

New York Times – Positief
Wonder Woman negeert de machtsverhouding die veel superheldenfilms voortduwt – van Marvel tot het DC-universum. (…) In tegenstelling tot veel mannelijke helden probeert deze heldin geen innerlijke demonen te verdrijven of een messiahcomplex uit te werken. Ze wil vrij functioneren in deze wereld, mensen helpen waar het nodig is en gerespecteerd worden voor haar kwaliteiten.”

IGN – Goed
“Wonder Woman loopt ver voor op de drie voorgaande delen uit het DCEU. Met een dramatische setting, een paar vermakelijke actiescenes en een sterke ondersteunende cast is de film een inspirerende vertelling van de Hero’s Journey. Dat neemt niet weg dat Gadot zo nu en dan de sfeer doorbreekt met inconsistent acteerwerk en dat er wat twijfelachtige technische aspecten in zitten.”

Verder gaat IGN in op de third act, de climax van praktisch iedere (actie)film: “De rommelige third act is iets wat mis is in bijna alle superheldenfilms; een probleem dat zelfs Wonder Woman niet kan trotseren. Concluderend is Wonder Woman een ‘win’ omdat het adequaat een verhaal vertelt over een vrouw die een wereld in oorlog probeert te verbeteren met de kracht van de liefde. Wat is er heldhaftiger dan dat?”

The Guardian – 2/5 sterren
Er zijn daarentegen ook minder positieve recensies over de eerste (discutabel) succesvolle superheldinnenfilm te vinden. De Guardian’s Steve Rose stelt: “Mensen die hopen dat DC’s keuze om een beetje oestrogeen aan superheldenfilms toe te voegen een goede keuze was, zullen teleurgesteld zijn. [Wonder Woman] heeft een knullig plot waarin Diana Themyscira (Wonder Woman) moet helpen om de Eerste Wereldoorlog te winnen.” Hij gaat verder door te stellen dat Wonder Woman gereduceerd is tot “bewapende Smurfin”.

Verder gaat de review – terecht, mag je stellen – in op de setting van de film. Rose: “Er is iets smakeloos aan het gebruiken van de Eerste Wereldoorlog als setting voor een gestileerde, hypergestyleerde fantasyfilm. (…) Wanneer Gadot de verschrikkingen van de oorlog moet overbrengen – een beetje aangedaan in een giftige oranje gaswolk – ontstaat er een Zoolander-achtige gekkigheid waardoor de gewichtsloosheid van het verhaal naar boven drijft. Gadot is geloofwaardig als personificatie van de perfectie van de Amazones, maar er is maar zoveel emotie over te brengen met haar eentonige fronsende blik.”

Geen halve maatregelen omtrent Gadot’s acteerwerk, dus. Oh, en afgezien van de kritiek op de setting is het ook nog eens tegenstrijdig met de comics, waarin Wonder Women in de Tweede Wereldoorlog huishoudt met haar armbanden, zweep en zwaard.

Vanity Fair – onverschillig
Vanity Fair is genuanceerd over de prestaties van Wonder Woman in het DCEU: “Wat blijkt? [Wonder Woman] is gewoon weer een superheldenfilm. Een goede superheldenfilm, solide en vermakelijk. Maar ja, het is gewoon weer een origin story van een iconisch comic-book-personage; een formule die we keer op keer te zien krijgen. Wonder Woman is niet minder dan al die andere films, maar tegelijkertijd ook nauwelijks meer dan dat.”

En ja, geef de recensent van Vanity Fair eens ongelijk. Recentelijk hebben we van Marvel een Captain America-, Iron Man-, Thor-, Doctor Strange-, en Spiderman-origin-film gezien. Okay, Tobey Maguire’s Spiderman-films zijn al wat ouder, maar desalniettemin is de opzet van iedere beginnende superheldenfilm hetzelfde.

Vanity Fair vat het probleem van Wonder Woman samen: “Er is absoluut geen enkele reden om nog een hervertelling van de backstory van een superheld te zien. Wonder Woman – met al haar vrouwelijkheid (eerlijk of niet) – had de potentie om die sleur te doorbreken en mogelijk iets spannends en nieuws te doen.” Het moge duidelijk zijn, dat deed het niet.

Rolling Stone – 2,5/5 sterren
Rolling Stone struikelt niet per se over Gadot’s performance, maar wederom over de opbouw van de film. “De stunts zijn tof, maar de pseudo-diepe filosofie van de film heeft een grote impact op de pacing, wat plezier bij het kijken tegenhoudt. In tegenstelling tot Marvel-films – waar de donkere kant van het verhaal vooral in de subtext verkeert – smoort DC ieder sprankje hoop met duisternis. Maar, Gadot, een ex-vechtinstructeur uit Israel, zorgt ervoor dat Diana haar mannetje staat. De ster is niet te stoppen en spectaculair als we haar in beweging zien.”

Helaas, zo stelt Rolling Stone, is de film veel te voorzichtig met het ontketenen en loslaten van Gadot’s actiefilm-presence. In plaats daarvan bestaat Wonder Woman uit scene na scene met expositie en uitleg, wat een origin-film altijd tergend maakt om naar te kijken.

Maar DC-fanboys niet getreurd. Hoewel de film geteisterd wordt door een meta-niveau aan superheldencomplex, gepaard met Gadot’s twijfelachtige acteerwerk, schimmige actiescenes en een structuur waar je zachts gezegd niet over naar huis hoeft te schrijven, krijgt de film een verbazingwekkende 93% procent op Rotten Tomatoes (zowel van gebruikers als critici). Hoe structureel gebroken en bij voorbaat gedoemd Wonder Woman dan ook is, blijkbaar is de film desalniettemin een plezier om naar te kijken.